غر زدن

از این حرف قشنگهایی که بر خلاف ذات زندگی ادای مثبت ها رو در میارن بدم میاد. من همیشه گفتم حتی اگر خوب و بدی هم وجود داشته باشه ترجیح میدم آدم خوبی باشم نه اینکه آدم خوبه باشم! اصلا میدونی چیه؟ من از بچگی تو خیابون با توپ پلاستیکی فوتبال بازی میکردم. از همون موقع متوجه یه چیزایی شدم. کسایی که تو خیابون فوتبال بازی کردن با کسایی که تو خیابون فوتبال بازی نکردن با هم فرق میکنن. بودن یه حرومزاده هایی هم که نه فوتبال بازی میکردن نه هیچی و کارشون فقط این بود که رو مغز بقیه برن و آجر دروازه دیگران رو بر دارن! اصلا به قول یارو گفتنی قضیه زندگی بشر از همون ابتدا به قدری درام بود که هابیل زد قابیل رو کشت. دیگه اونا دست ما نیست. یا مثلا ضایگی قوم بنی اسراییل تقصیر من نیست. دیگه خود دانید. بزرگترین نویسندگان طول تاریخ که کتابشونو بخونی پشمات میریزه هیچکدوم حرف مفت نمیزدن. پدرشون هم درومد تا نویسنده شدن. بدم میاد از این آدمهای بادکنکی که دو کلوم حرف حساب بلد نیستن فهمش رو هم ندارن و میخوان دنیا رو هم تکون بدن! بدم میاد!