شایان ذکر!

کلا خیلی دلم میخواست از عبارت شایان ذکر استفاده کنم ولی هیچوقت توی زندگیم فرصت پیش نمیومد. میدونید آخه من به هیچ عنوان دوست ندارم توی صدا و سیما کار بکنم و اخبارگو باشم و هی بگم شایان ذکر، شایان ذکر! ولی گفتم حداقل برای یکبار هم که شده در این وبلاگ میتونم از شایان ذکر استفاده کنم به عنوان یک پست بلاگ!‌ اصلا به قول جواد خیابانی:‌ اصلا چرا که نه ه ه ه ه ه ه ه؟ چرا همیشه شایان ذکر نباشه ه ه ه ه ه ه ه؟‌ چرا فقط یه بار باید شایان ذکر باشه ه ه ه ه ه ه ه؟‌ اصلا چهل و هفت، چهل و هشت،‌ چهل و نه، پنجاه ه ه ه ه ه ه!‌ حالا دیگه اصا به خود پنجاه ثانیه رسیدیم.... دو سه ثانیه دیگه هم تا من بیام این حرفها رو بزنم گذشت... یعنی دو سه ثانیه که تا قبل اینکه جمله قبلو بگم بودددددد.... الان دیگه پنجاه و پنج ثانیه.... بذارید حالا دیگهه ه ه هه ههه هه ه هه  اصلاااااا!‌ پنجاه و هشت، پنجاه و نه، شصت.... تماااااااااااااااااااامممممم، تمااااااااااااااااااااممممممممم، تمممممممممممممااااااااااااامممممممم، خسته نباشی دلاور،،،،‌ خدا قوت پهلوان،،،،، شیر مادر و نان پدر حلالت....

حالا اصا بیخیال.... من دلم نمیخواد خیلی برم تو فاز تلویزیون.... ببینید،،،، من دلم نمیخواست توی تلویزیون کار کنم.... من دلم میخواست خودم تلویزیون بودم.... اما به دلیلی که امکانپذیر نبود من یه جورایی به یه آدم دلقک تبدیل شدم.... عکس وبلاگم هم کاملا مشخصه.... اون قیافه خودمه! شاید باور نکنید ولی امروز توی باشگاه یه دختر بچه مهربون و پرانرژی که فکر کنم دختر خود مربی باشگاه بود اومد ازم عکس گرفت بعد از این برنامه ها داشت که رو قیاقه چیزای خنده دار میندازن.... بعد عکس منو بعدش نشونم داد منو کرده بود شکل یه دلقک... و اینقدر از ذکاوت این بچه شگفت زده شدم که دلم نیومد این قضیه شایان ذکر نبود.... خلاصه شایان ذکر است که همین حرفهایی که توی این پست نوشتم.... اصا اسم خود پست هم شایان ذکر بود! اصا مگه دیگه میشه؟‌ اصا مگه دیگه داریم که بشه اینجوریم بشه؟ هم اسم پست شایان ذکر باشه و هم یه چیزی گفته باشه که شایان ذکر باشه.... شما اصا دیگه خودتون اینبار قضاوت کنید....