بوی بفنشه میدهد....

یادش بخیر، یه دوستی داشتیم دوره کارشناسی یه عادت جالبی داشت خیلی با صدای رسا و غرا و شیرین این بیت از مولوی رو میخوند که: خنک آن قمارباااازی که بباخت هرچه بودش.... بنماند هیچش الا هوس قمار دییییگر،،،، بعدش هم یه عاروغ غرایی اداااا میکرد و میرفت پی کارش.... حالا میگم دوست عزیز درسته که ما دیگه با هم دوست نیستیم ولی خدا قسمت بکنه، خدا قسمت بکنه، خدا قسمت بکنه برای شمام ایشالاااااااااااااااااااااا،،،، ایشاااااالااااااااااااااااا،،،،،