واقعگرایی

ببینید، همونقدر که من در زندگیم برای ساختن زندگی رویایی، برای آرزوهام، برای آرمانهام و برای همه چیز تلاش کردم و همونقدر مطمئنم که این چیزها برام مهمه، 

همونقدر هم متاسفانه تابحال هیچ، تاکید می‌کنم هیچ ایرانی رو در کل زندگیم ندیدم که اونجور که باید بویی از واقعگرایی برده باشه،

واقعگراییهامون هم عمدتا تو فاز سید ممد هیجانی و منفی نگری بوده،

خب پس ما چطور باید در دنیا ادعا کنیم که در این فقدان واقعگرایی میتونیم کشور خودمون رو درست اداره کنیم؟ حالا میخواد هر حکومتی سر کار باشه!