1 - من و انوش (قبل)

قبل از اینکه انوش رو برای بار اول ببینم در موردش زیاد شنیده بودم. چی شنیده بودم؟ خب همه میدونستن که انوش آدم حسابی بود و برای خودش حسابی بروبیا داشت... همه که نه، یعنی اونایی که باید میدونستن... گذشته از این تعریف پفیوزیای انوش رو هم زیاد شنیده بودم... البته چیزایی که تعریف میکردن باعث ناراحتی من نمیشد... میتونستم کاملا درکش کنم. آدمی مثل انوش یا باید مثل سنگ محکم باشه، یا کارشو با پفیوزی پیش ببره... توی این دوره زمونه من که خودم آدمهای پفیوزو بیشتر ترجیح میدم... نه اینکه بخوام به اونایی که مثل سنگ سفتن ایراد بگیرم... اونا هم برای خودشون یه جورای دیگه ای پفیوزن، ولی اصلا کلا بیخیال... 

میگفتم، درباره انوش زیاد حرف شنیده بودم، تا اینکه یه روز... تا اینکه یه روز بهم گفتن انوش بدش نمیاد تورو ببینه! تو دوست داری بری پیش انوش یه گپی با هم بزنید؟ منم که از اونجور آدمهاشم که معمولا با اینجور چیزا دست و پام نمیلرزه، نترسیدم و گفتم آره! بدم نمیاد ببینمش!

پیش انوش که رفتم خب بماند که از چه جاهایی رد شدم تا به انوش برسم  ولی بالاخره موفق شدم انوش رو ملاقات کنم  اتاق انوش یه کتابخونه بزرگ داشت و انوش پشت میز کارش تو اتاق بزرگش نشسته بود و به محض اینکه منو دید کلی با گرمی تحویل گرفت و از موفقیت هام توی زندگی پرسید. گفت تو چیکارا کرده ای؟ گفتم من؟ من بیشتر شاعر و نویسنده ام، البته هنوز موفقیت جدی کسب نکردم. چنتا از شعرامو براش خوندم و خیلی خوشش اومد... بعدش هم گفتم البته توی علم هم دستی دارم ولی الان خیلی دنبالش نیستم... یکی دو ساعتی باهام صحبت کرد تا بفهمه چرت و پرت نمیگم و بعد از اینکه حرفام تموم شد... بی مقدمه به من پیشنهاد داد که با دخترش سپید ازدواج کنم!!! منم که توی اون وضعیت گیر کرده بودم بدیهتا نمیتونستم پیشنهاد انوش، آدم به اون مهمی رو به سادگی رد کنم ولی ازش فرصت خواستم که سپید رو ببینم و باهاش صحبت کنم... انوش هم قبول کرد...