از من سوال شده اسن کلمات توحید فلسفی و اینارو تو از کجات در میاری؟ در پاسخ باید بگم با تعمق در فلسفه نیچه که در چنین گفت زرتشت خودش به شدت انواع مختلف شرک رو که در عمل دیده میشه مورد انتقاد قرار میده! میگه روزگاری جان خدا بود و سپس انسان شد و اکنون به غوغا بدل میشود، آنکه با خون و گزین گویه مینویسد نمیخواهد نوشته هایش را بخوانند! بلکه میخواهد از بر داشته باشند!!! از برداشتهای شخصی خودم از حرفها و نوشته های کیرکگارد! از مقدمه ای که کیرکگارد درباره ابراهیم پیامبر مینویسه. از اینکه هم دین در طول تاریخ مهم بوده و هم فلسفه! مگر زندگی شهر هرته که در نهایت دین راسخ و فلسفه بخوان درباره دو چیز متفاوت تاثیر تاریخی ایجاد کنند؟ پس من اصولا معتقدم اگزیستانسیالیسم، همون اندیشه ای هست که پیامبران ابراهیمی به عنوان توحید از آن یاد میکردند. چرا؟ چون هم دین و هم فلسفه به نوعی جامعیت بخشیدن به ابعاد شخصی و اجتماعی حیات بشر هستند! پس هردو باید با هم به طور موازی در یک راستا قرار بگیرند. اگر ما بدونیم که فیلسوفی درباره زندگی حرف عمیقی زده چون از شکست دین، و از تبدیل شدن تلاشهای پیامبران به عقاید پوپولیستی و نیهلیستی مخرب، و از ملا لغتی بازی در آوردن درباره دین گله کرده، اگر من بدونم که فیلسوفان بزرگی به مانند نیچه از برخی کمبودهای فکری جوامع بشری زمان خود کله میکردند و سپس بدانم فیلسوفانی چون کیرکگارد تلاش میکردند فلسفه را در راستای وقایع دینی بسنجند، و بدانم تلاشهای فعلی فلسفی در زمینه زبان شناسی به دلیل تلاش برای گشودن همان درهاییست که نیما یوشیج میگفت، دستها میسایم تا دری بگشایم، بر عبث میپایم، در و دیوار به هم ریخته شان، بر سرم میشکند! اگر بدانم تلاشهای عرفانی و علمی و ادبی بسیاری از بزرگان تاریخ ما در همان راستا بوده است، و سپس دل ببندم به اخلاقها و سکنات پوپولیستی، و دین سیاسی که برخی سیاستمداران گذشته ما، من جمله احمدینجاد دنبال کرده اند و بی توجهی کنم به همه آنجه میدانم، به خود و به روح خود و به هویت خود ظلم کرده ام! ظلمی نابخشودنی در پیشگاه خداوند!
