اسپات لایت

داشتم یه فیلمی رو نگاه میکردم که هم پارسال جایزه برده بود و هم به یک سری از نواقص سیستم آمریکا اشاره میکرد. به طور کلی اینکه سیستمی نقص نداشته باشه که غیر ممکنه. حالا یک سری نواقص به طور کلی غیر ممکنه و یک سری نواقص مربوط به یک منطقه خاص میشه. حالا یک نکته دیگه هم جای تامل داره درباره این فیلم و اون هم اون نکته که یک سری مسائل احتمالا سابقه تاریخی هزاران ساله داره و چیزی نیست که به تازگی کشف شده باشه. بلکه شاید ما با مشاهده پیشرفتهای ظاهری زندگی امروزه به نظرمون رسیده بوده که اون قبیل مشکلات دیگه از جوامع برچیده شده اما گول خورده بودیم و نظرمون اشتباه بوده. پس یک سری نواقصی که سابقه هزاران ساله داره و تاریخ ثابت کرده که این نواقص نه تنها وجود دارند بلکه حتی در صورتی که ازشون جلوگیری نشه میتونن صدها و هزاران سال ادامه پیدا کنند، نشاندهنده چیزی جز ضعفهای بشر نیستند. از طرف مقابل برای نمایش نقاط قوت بشر که در برابر نقاط ضعف باید بشه ازشون استفاده کرد به چی میشه اشاره کرد؟ این فیلم مثلا به روزنامه اشاره کرده. خب مشخصه که خیلی نمیشه روی قانون حساب کرد. ولی اگر فرض کنیم که نقاط قوت بشر کتاب و روزنامه و چیزهایی از اون قبیل باشند اونوقت خودتون حساب کنید که حتی در طول تاریخ در هر بازه زمانی اونوقت تنها افرادی انگشت شمار میتوانند نقاط قوت بشر رو در برابر نقاط ضعفی که میشه ازشون به طرز سازماندهی شده سوء استفاده کرد نمایش بدهند. خب اون قاعدتا باید کافی باشه اما برای چی؟ فکر میکنم هنوز درست و حسابی متوجه نشده ایم که تلاشهای اون عده افراد انگشت شمار به چه نتیجه ای میرسه و برای چه چیزی کافی هست؟ اگر بفهمیم اون تلاشها برای چه چیزی کافی هست اونوقت شاید حداقل بفهمیم چه چیزهایی بیشتر از سایر چیزها مهمند! چون به هر حال هر مقدار هم که به این حرف برچسب اومانیستی و امثالهم بزنند اما بیتفاوتی که به هر حال چیز خوبی نیست!