فرض غیر محال

فرض کنیم گیر کردیم وسط یک اتوبوسی که راننده اش در سلامت به سر میبره و اگر اتفاق عجیبی رخ نده به مقصد میرسه. اونوقت اعتقادات افرادی که داخل اتوبوسن میتونه کاملا با هم ضد و نقیض باشه. ضد و نقیض بودن اعتقادات اون افراد تفاوتی در به مقصد رسیدن اتوبوس ایجاد نخواهد کرد! خودمون میدونیم که اگر راننده با اکثریت اتوبوس اختلاف عقیده داشته باشه باز هم اون اختلاف عقیده تفاوتی در اینکه راننده بهتره اتوبوس رو سالم به مقصد برسونه ایجاد نمیکنه. حالا بیاییم به شرایطی فکر کنیم که راننده به علت اختلاف عقیده نظر متفاوتی داشته باشه. مثلا راننده معتقد باشه به علت اختلاف عقیده اش با اکثریت اتوبوس باید حتما اتوبوس رو به سمت دره هدایت کنه که غیر ممکن هم نیست! چون حتما قبلا اتفاق افتاده یه جایی از همین کره زمین! پس، شاید بشه در ابتدا همه آدمهایی رو پیدا کرد که معتقد نیستند راننده به علت اختلاف عقیده با اکثریت افراد حاضر در اتوبوس عاقلانه هست اگر اتوبوس رو به سمت ته دره هدایت کنه! بر خلاف انتظار همگانی، همیشه عده ای آدم هستند که نه حاضرند در موقعیت راننده باشند و نه حاضرند مسافر اتوبوس باشند اما اگر راننده ای اون کار رو انجام بده همیشه ته دلشون راننده رو تحسین میکنند یا نه شاید هم بدتر پا رو فراتر میگذارند و بلند بلند راننده رو تحسین میکنند. بر خلاف انتظار همگانی افرادی که بلند بلند همچون راننده ای رو تحسین کنند هرگز اتفاقی توی زندگی براشون نمی افته بلکه در خیلی موارد به آدمهای جذابتری در زندگی تبدیل میشوند چون جرات دارند درباره چیزهای خطرناک اظهار نظر کنند. حالا این منم، من که جرات دارم درباره چیزهای خطرناک اظهار نظر کنم اما نظر متفاوتی دارم. مسلما اگر سیاستمداران روسی و آمریکایی هم از همون روز اول ضد و نقیض فکر نمیکردند هیچوقت کار به جایی نمیکشید که داعش بوجود بیاد! خب باقی سیاستمدارانی که کل زندگیمون تماشای فیلم سینمایی عقده هاشونه که بماند! تمامی ادعاهاشون درست دراومد! ابرقدرتها همه اشتباه کردند. اصلا نمیشه درباره شون صحبت کرد. تمامی حمایتشون از افراد و کسانی هست که چند روز بیشتر از زندگیشون باقی نمونده و خب فکر کنم خودم خیلی خوب فهمیدم که توی این خرابشده ای هم که اسمش ایران هست به زندگی فکر کردن چقدر کار اشتباهی هست! لطفا دیگه از اون اس ام اس قشنگا نفرستید. اگه بفرستید دونه دونه نفرین میکنم!