در پاسخ به ادعای یک بنده خدایی

یک بنده خدایی در رادیو صحبت میکرد و میگفت دین به کنار، انقلابی گری به کنار، ما باید به خاطر ارزشهای ملی خودمون در برابر زورگویی ایستادگی بکنیم. اولا که تایید میکنم که در برابر زورگویی باید ایستادگی کرد. اما در ادامه. سوال دارم که دین به کدوم کنار؟ کی شده که در معامله کردن و حتی بحث کردن با شما بشه دین رو کنار گذاشت. پس توصیه میکنم حتی اگر دین خوبی هم وجود داره، خواسته های خودتون رو دین تلقی نکنید. چون نمیشه ملیت و دین رو کاملا در کنار هم قرار داد. چه بسا ملل مختلفی که ادیان مختلفی دارند. این نکته اول. نکته بعدی اینکه در راستای ارزشهای و خواسته های ملی خودمون چطور باید باج دادن به حزب الله و غزه رو توجیه کرد؟ حزب الله و غزه ای که علنا با دگراندیشان ایرانی و در مرزهای کشور ایران خصومت کرده و خسارات زیادی را به تمامی جریانات دگر اندیش ایرانی در گذشته وارد کرده اند؟ پس نمیشه زورگویی رو فقط زورگویی ابرقدرتها به شمار آورد و از زورگویی دیگران چشم پوشی کرد. حزب الله و غزه هم با اینکه ضعیفترند اما دست به اسلحه اند و هر جا که توانسته اند چماقشان را بروی دیگران بلند کرده این. حقایقی که دیده ایم!