مسیح علینژاد

میگم این حرفهای اخیر مسیح علینژاد رو تو تلگرام شنیدم. به نظر من که در درجه اول در مورد قضیه استادیوم یه فرقی بین اینکه تو خارج جلوی کسی رو بگیرن یا تو ایران زنارو  راه ندن هست. فرقش هم اینه که زنها تو ایران از قبل میدونستن راهشون نمیدن پس بیخود و بیجهت تا دم در استادیوم نمیرن و این خیلی بار دراماتیک قضیه رو کمتر میکنه  در مورد بهاییت اما نظرم اینه که من اگه جای اونها بودم دروغ میگفتم تا بتونم برم دانشگاه و این با اون کلاهی که شما میگفتی سر خودمون میذاریم خیلی فرق میکرد چون طرف کلاه که سرش نمیرفت هیچی میتونست به تحصیلاتش هم بپردازه. مثلا مذاهب دیگه هم مثل شیعه اسماعیلی از این روشهای دروغ گفتن و زبل بازی هایی مثل این خیلی استفاده کرده اند. اما این فرق داره با اونی که طرف آیا اعتقاد واقعی خودش رو بذاره کنار یا نه. اون طرف میتونه اعتقاد واقعی خودش رو کنار نگذاره و صرفا در وجود محدودیت زندگی کنه اما هر جوری که میتونه سر اون محدودیت رو هم کلاه بگذاره. اصلا بگذریم. من خودم تنها چیزی که هستم اگزیستانسیالیسته نمیتونم برم تو فرم دانشگاه بنویسم اگزیستانسیالیست که !!! باید بنویسم اسلام. در ضمن بین مذهبی بودن و نبودن و بین سکولار بودن و نبودن هم تفاوت هست. پس من مذهبی نیستم و سکولار هستم. اگزیستانسیالیستم اگر به خاطرش دستگیرم کنن میبرمشون شهر کتاب بهشون نشون میدم چنتا کتاب درباره اش داره به فروش میرسه. در ضمن یه ربطهای خوبی هم به دین داره و خب اگر آدم مذهبی هم درست بدونه ممکنه با یه اگزیستانسیالیست رفت و آمد نکنه اما از یه اگزیستانسیالیست خیلی بدش هم نمیاد! اما از بهاییت بدش میاد. این یه مقدار کار بهاییت رو دشوار میکنه. چون من مسوول این نیستم که یکی دیگه از بهاییت بدش میاد. چون اون یکی دیگه از خودم خیلی بدش نمیاد. متوجهی چی میگم؟ من شخصا وظیفه ای در قبال بهاییت ندارم. تنها وظیفه ای که دارم اینه که خودم معقول برخورد کنم با یه آدم بهایی اما مسوولیتی در قبال رفتار کس دیگری ندارم.