شهدا

در مورد شهدا هم که مثلا یعنی شهدای مورد علاقه من کیا هستن.... خب در درجه اول دایی هام! خیلی خوش اخلاق بودند و من یادمه که دایی خودم از جبهه میومد خونه ما و یه جور خوب خاصی بود و با من شطرنج بازی میکرد و همیشه میباخت.... میگفت توی جنگ آر پی جی میزده. آخرش هم موجی شده بود.... خلاصه خدا رحمتش کنه. اونیکی داییم هم که جور دیگری شهید شد. هنوز ماشین اسباب بازی هایی که برام کادو آورده بودن رو دارم. یه لودر و یه تانک. در مورد سایر شهدا. مثلا الان این شهید هسته ای به نظرم خیلی احترامش واجبه. چون بنده خدا داشته در کشور خودش کار هسته ای میکرده. حالا حتی اگر میخواسته بمب اتم بسازه! منطق بمب اتم هست که مشکل داره. این ایران نیست که از بمب اتم استفاده میکنه. من یه زمانی برای خدمت به کشورم میخواستم برم بمب اتم شم. یا یه خالی بند شیادی که پایه گذار دروغ ما بمب اتم ساخته ایم! که چی؟ که اصلا خالی ببندیم آقا ما بمب اتم داریم تو دنیا.... من یکی که پایه ام! حالا گذشته از شوخی، این شهید هسته ای واقعا احترامش برای همه به نظرم واجبه. در کنارش به دکتر چمران هم خیلی علاقه دارم. فیلم چ رو هم اگر ندیدید حتی از حاتمی کیا برید و ببینید. سایر شهدا رو هم توی اتوبانها زیاد زیارت میکنم و در خدمتشون هستیم.... حالا به نظرم زیر عکس شهید یه جمله ای چیزی هم از شهید نوشته بشه که ما صرفا به نام و چهره اونها بسنده نکنیم بهتر هست. مثلا لازم نیست کل در و دیوار رو پر عکس کنن!!! وسط اتوبان تو شمال.... آخه اون به چه دردی میخوره؟ مثلا وسط میدون بذارید هر چند وقت یکبار یک شهید و روی تابلوی دیجیتالی بذارید و ساختش خوب باشه.... یه جمله ای چیزی بگه و اینها... من کلا از این وضع اداره مملکت به طور کلی ناراضیم.... یعنی این به هر کی مربوط هست باید خیلی سریعتر توی این مملکت درست بشه. و گرنه این مملکت به قهقرا میره. رییس جمهور اگه نمیتونه خودم هستم! همونطور که قبلا هم به همه ثابت کردم.........