بر سرمای درون

همه لرزش دست و دلم از آن بود

که عشق پناهی گردد،

پروازی نه

گریزگاهی گردد،

آی عشق، آی عشق

چهره آبیت پیدا نیست

و خنکای مرهمی بر شعله زخمی

نه شور شعله بر سرمای درون

آی عشق، آی عشق

چهره سرخت پیدا نیست

غبار تیره تسکینی بر حضور وهن،

و دنج رهایی بر گریز حضور،

سیاهی بر آرامش آبی

و سبزه برگچه بر ارغوان

آی عشق، آی عشق،

رنگ آشنایت پیدا نیست